Mutluluk, Sadece Mutluluk...

Oğlumun proje ödevi ile başlayan ve her nedense hep aile breylerinin ister istemez o ödevlere dahil olması ile hayatımda benim bile farketmediğim birşeylerin ortaya çıkması ile açılan bir kapı....Ödev konusu: kolleksiyon olunca  3. sınıf çocuğu ne toplayabilir peçete, çiçek, pul falan (gerçi artık pul bulmakta bir hayli masraflı ve zor) sıradışı olmaktı derdimiz,  öylede oldu... Sokaktan topladığımız çakıl taşlarını oje ile renklendirip, bir deri parçasında sunuşumuzla başladı herşey . Fazla beğeni toplayınca oğlum için mutluluk bu oldu.  Oysa o  taşalarını  görseniz bununla mı yola çıktınız bununla mı beğeni topladınız demekten kendinizi alıkoyamazdınız ya... denemek mutlu etti daha güzeli nasıl olurdu denedik daha fazla oje temin ettik derken  guaj boyalar devreye girdi derken ben birşeyler yapmaya başladım.Çok beğendim  çok mutlu oldum...
Mutluluk bu benim adlandırdığım birşeyle uğraşmak birşeyler ortaya çıkarmak ve oluşan objelerden bir başkasını da mutlu etmek.Geçenlerde  Ankara Üniversitesinden bir hoca yaptığım ürünlerimi gördü  ''Waaavv'' deyince  beni öylesine mutlu ettiki; çünkü kendiside sanat adına uğraşan... sonuçta bilirkişi ...
Ben kendimi sanatçı olarak görseydim sanırım ortada daha da, daha da güzel şeyler çıkardı diye bahsedince,  hoca: siz mütevazi olabilirsiniz ama bunların meydana gelmesi için yapan kişilerin yetenek sahibi olması gerekiyor'dan  bahsetti. Ben yine inatla ben güzel resim yapamam benimki renklere aşkım, benimki bir miktar zevk...Ben hiçbir zaman sanatçıyım sanat yapıyorum gözü ile bakmadım sadece içimden geleni hiç engellemedim,  korkmadan buluşturdum taşları boyaları parmaklarımı yada kurumuş ama hiç ölmeyip öylece kalan çiçeklerimi... sadece sevdim,  yapmayı sevdim, yaptıkça sevdim, başkalarıda çok beğenip, çok sevdikçe yaptım....
Umarım sizlerde benim kadar keyifle izlersiniz onları...